ellerim ve çiçekler seninle ortak paydamız
ne zaman açtığıyla ilgili, solduğuyla değil
koku ve dokunuş, görme yok
sözlü edebiyattan kalma bunlar hepsinde söz çok şimdilik yazı yok
dünyamız
sevdam sen çiçekleri seçersin bilirim
kokusuna bir ömrün fedası gereken çiçekleri
sevdayla açan ya da sevdasından kar üstünde baharı bile beklemeden
ölme pahasına –zaten kimin umurunda ki-
ya ellerim?
bekler koparmadan dokunmayı şöyle ıslak buğulu
çiğ damlası kristalize billur gibi düşmesin sakın
bakın gözgöze gelmek için var çiçeklerle
her çiğ damlası bir göz olur, benim için, bizim için
karıştırma aklımı, bekle, yarım zaten
bilmiyorum nasıl uzanacağım dokunmadan sözsüz
yazının icadına daha kaç bin asır var kimbilir
beklemek ölüm.
_______________________________________________
Erdoğan KARA
"sıradışılıkları"